Anne Gitmeliyim Adanadan

Anne haberin olsun gideceğim Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Bu yeşil sahi değilmiş hergün baktığım
Bazen gözler bazen Toroslar'ın etekleri
Yanılsamayla tabiri olan güzellik
Tutamaz beni bu diyarda
Anne ben gidiyorum Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Şiir bolca yazılıyor buralarda
Ahmet'i Arif yapmış acısı, sancısı
Harf sanatı değilmiş meğerse yazmak
En güzel şiirleri de yazdırsa, duramam...
Anne ben gidiyorum Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Hani derler ya yolları taştandır buraların
Mavidir suları benzersiz barajının
Taş olan yüreklermiş bu sokaklarda
Maviliklerin ardında derinlikse kapkara
Hayaller bile donakalır buralarda, kalınmaz...
Anne ben gidiyorum Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Amaçları başkalaşmış bedendeki aşkların
Yeri yürek dışında kalmış sevdaların
Bu şehri sevmek belki emsalsiz
Lakin kalınmaz! çoğu sevilen edepsiz...
Anne ben gidiyorum Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Aldanılmaz güneşine bu şehrin
Çöktümü aydınsızlık zifiriyle yandaş
Üşürsün, donar kalır sevgiye verdiğin uğraş
Kanmasın kimse, dökülmesin gözlerden yaş
Anne ben gidiyorum Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! günüm solunca.

Bir kere battımı yüreğine kahır
Çizildimi yüzüne bedelsiz acılar
Devası olmaz, silinmez artık
Bilinmez ki çaresizdir, çırpınışlar ve arayışlar
Artık gölgesini yoldaş eder Şair'e bu yollar
Anne ben gitmeliyim Adana'dan
Yarın belki ! belki bugün ! vaktim dolunca.


Adana 2010