Annelerin Sesleri

Annemin sesi

Sıcak ekmek buğusuydu

Gülüşü

Bin muhteşem güneş

Her tan vakti ilk işi

Uyandırmaktı güneşi

Bağdaş kurup eşiğe

Umutlarını geçirip iğneye

Eprimiş bir ömrü onarırdı

Bir gül yaprağı ile

Nasıl tutsaydı ki yama

Ömre gün yaprağı eklenmeyince…

*

Baba ocağına düşünce ateş

Anneler şimdi kırık birer dal

Annelerin sesleri, bir gurup vakti

Düşer göçmen kuşların peşine

Yiter gülüşlerinde güneşler

Yiter nefesleri

Umutları yok yarınlara

Beklemek boşunadır

Kınalı kuzuları, koç yiğitleri

Oysa

Yar koynuna girer gibiydi gidişleri

Günlerinin yaprakları

Nasıl da apansız tükeniverdi

Anaların artık

Gülleri yok ki yamamaya

Ki o güller

Zamansız düştüler toprağa…