Annem

Bitmiyor ızdırap bitmiyor annem
Dinmiyor gözyaşım dinmiyor annem
Çaresizim halimi kimseler bilmiyor annem
Vücudum yatağa girmiyor annem.

Veysel toprak demiş sadık yarine
Gelip de bir baksaydı benim halime
Öpmemek ne zormuş Anne elini
Kara toprağın Aziz gelini.

Anadır demişler başların tacı
Ömrümde görmedim böyle bir acı
Biliyorum derdimin sende ilacı
Ağlıyor oğulların ve iki bacı.

Gözlerin yanımda bedenin uzak
Bu mudur Dünya'nın kurduğu tuzak
Artık sadece kalbimde Azize adı
Hiç kalmadı sanki Dünya'nın tadı

Sevdayı acıya katarsın anne
Sevmeyen kendinden utansın anne
Bedenin zemzemle yıkansın anne
Mekanı cennette yatarsın anne.

Dünya yıkılsa duyamıyorum.
Yazdıkça yazmaya doyamıyorum.
Günleri artık sayamıyorum.
Ölüme adını koyamıyorum.

1999'da depremi gördük.
Sana bir şey oldu diye bin kere öldük.
Yaşadığını gördük, aşk ile güldük.
Tam on yıl sonra bak yine solduk.

İstesem yanına gelemiyorum
Rüyamda göreyim diyemiyorum
Uyumadan olur mu bilemiyorum
Başımı yastığa koyamıyorum.

İçimde bir şeyler kanıyor anne
Gözlerim kül oldu yanıyor anne
Beynime kan gitmiyor donuyor anne
Hücreler sanki eriyor anne.

Bir kere uzatsan tutsam elini
Son defa duysaydım tatlı dilini
Mevlam cennet eylesin orda yerini
Kara toprağın Aziz gelini.

Şiirler yazınca okurdum sana
Övgüler yağdırıp gülerdin bana
Kaç tane yazdım gittin gideli
Yazdığım şiirleri duysaydın ana.


Şiirin Hikayesi
Eskişehir' de Üniversiteyi birlikte okuduğumuz bir arkadaşım 1981 yılında Kanada'ya gitmişti, uzun yıllar memlekette anne ve babasını ziyaret ederek hem hayır dualarını aldım, hem de arkadaşımdan haber aldım, sonra bir bayramda evlerine uğradığımda her ikisinin de vefat ettiğini, öğrendim, arkadaşımla da bir müddet sonra bağlarımız koptu. Facebook olayı başlayınca onu buldum, mail adresimi istedi ve 1981 yılından bugüne kadar yaşadıklarını anlattı, benim de yaşadıklarımı yazmamı istiyordu, 22 Mayıs gecesi, daha doğrusu 23 Mayıs 2009'un ilk saatleri saat 02.30 uzun bir maille geçen yılları anlattım arkadaşıma..Ve son cümlem Allah uzun ömürler versin annem sağ...saat 03.00 İzmit'den erkek kardeşimden bir telefon; ''Abi annemi kaybettik! ''