Annem..ardınca Dolaşırdı Mevsimler..

Bakışların bir söylem olurdu
Sararır benzimiz, nutkumuz tutulurdu.
Sen yürürdün, ayaklarında zaman
Narin ellerinde yeni bir dünya kurulurdu..

Sabahları güneş olur,
Sessizce girerdin odalarımıza..
Bir aydınlık, yüreğimizde tarifsiz nur
Ağlayarak çıkardı gece içimizden..

Bize hep hasret uzatırdın kollarını,
Üzerine dökerdi gökyüzü bütün ışıklarını,
Parlak yıldızlarla kucaklanıp ışıl-ışıl olurdu evimiz
Vazonda gül olup açardı yakamoz..

Başında nadide bir çelenkti mehtap,
Ardınca dolaşırdı mevsimler
Tebessümün bir şirin çiçek/yüzün afitap
Gülüşün hep bahar olurdu..

Şimdi ufuklarda kaybolan bir tren;
Gelir acı bir çığlık gibi üzerimize sesi/n
Dağıldı hanemizden artık sürur
Ah! nice bayramlar ki sensiz; ...hasretle eller öpülesi..


05/04/2007/İstanbul