Anneme

Hayat yalanmış anne!
Dünyaya gelmek, ümitler beslemek,
"Belki yarınlarda gülmek"
Yalanmış anne!

Bir yalan için gelmişiz dünyaya
Hani çocuklar çelik çomak oynar ya;
Hayat bir oyun kadar yalanmış anne!

Senin ninnilerinle büyüdüm
Geldim bu acımasız yaşıma,
Önce ninniler vardı kulaklarımda,
Bir de o mübarek duaların;
Sonunda ağıtlar işitmek de varmış anne!

Gözlerinde hâlâ ümit,
Dudaklarında dualar
Ellerinde nasır var mı anne!

Yalan dünyanın adaletine,
Zalim insanların merhametine,
İki paralık şerefsizin kudretine
Muhtaç mısın anne!

Bak neler yazmış bize kara kader;
Acı dolu bir hayat buldum ben de.
Çocukluk annem kadar seni çok sever
Otuzumda bile hasretin burnumda tüter,
Yüzün gülmese de ağlama anne!

Giden canlar; yalandan uzaklaşıp gider.
Gönül dağlayıp sızlanma annem,
Yeşiller içinde bir can seni bekler,
Rengi kara olandan aman dileme anne!

Ağlama artık sil gözyaşlarını,
Daha bebekken anne kucağında ağlamadın mı!
On beşinde el ellerinde kahırlanmadın mı!
Bir ömür itilip kakılmadın mı! Anne!
...
Vakit tamam oldu
Sen ağlama artık.
Ver nöbetini bana annem,
Ağlamak bana da kader oldu.

31.08.1994