Anneme...

Gurbet çekilmiyor annem dizlerinden uzakta
Gavurun ekmeği tutmuyor annem senin o ana kokan mis yemeklerni
Doyurmuyor gavurun ekmeği
Değmeyince o öpülesi mübarek elin
YÜreği cevher anam, yarası gizli anam
Buram buram emek kokan anam
Babam hala gözlüyor mu yolumu
Pencerenin önünde tüttürerek sigasını
Bakıyor mu dededen kalma köstekli saatine gözlemek için geçmeyen zamanı
Ağlama sakın annem ağlama...
Dimdik dur memleketimin dağları gibi
Merhem ol ailemizin yaralarına
Koyverme cennet bahçelerinin gonca gülü o canım yüreğini
Çünkü; ondan gayrı sığınacak yerim yok bu gavurun elinde
Birgün gelecek annem birgün gelecek
Kalkmayacağım vatanım gibi hasret kokan dizlerinden
Ve çekmeyeceğim ellerimi babamın ağarmış saçlarından
Doyasıya yiyeceğim senin o ana kokan mis yemekerinden
Ve annem...
Ölüm kapımı çaldığında
Ayrılmadan karşılayacağım mübarek kucağında
O mübarek ellerin gezinirken ağarmış saçlarımda
Azrail çekinecek canımı almaya
Yine üstümü babam örtecek
Tıpkı bebekken açındığım zamanlarda örttüğü gibi...
Bu sefer öpülesi elleri kara toprak tutacak
Battaniye yerine kara toprak atacak üstüme annem
Kara toprak atacak...

07/02/04
Esat GEYVELİOĞLU