Anne'ye

ağlamadım ki
gözlerime biriken kan çukuruna inat
avurtlarımda söndürdüm
ağaç büyüklüğünde yangınları

oysa kabarmalıydım içimde deniz kadar
vedanın o haşmetli sessizliği döverken duvar boyalarını
kapılar vurulurken peş peşe

son kez sırtlanacaktım seni
sen son nefesini tutarken soluk borundan
dudaklarından okunacaktı o görkemli veda

düşler düşecekti gözümden yaş yerine düşüme
ağlamadım ki
tenle beden toprakla çiftleşirken









ah hüzzam ah
nasılda yapışırsın böyle zamanda
ümüğünün ortasına

yutkunsan olmaz
tükürsen ...




‘'eyvallah anne''

- 23.02.2018 -