Ansızın Gel

Papatya gülüşlü hayaller kurdum
Gözlerinin harlı yakamozunda
Üşüyüp durdum!
Kafdağına beni
Yaralı saldılar!

Hep vurgun yedim ayak tozunda
Bir sen vardın sevdiceğim
Ellerimden aldılar!

Öyle yorgun, öyle mecnun
Şimdi bütün çölleri
Önüme kattım
Arşınlıyorum!

Ne zaman bir menekşe görsem
Ne zaman papatyalar dolsa rüyalarıma
Göğsümü kurşunluyorum!

Sen ulaşılmaz sonsuzluk
Tarif edilmez güzel
Sen kozmik okyanus
Bitimsiz ezel

Ya sustur yüreğimi
Benimle sus,
Ya da ansızın çıkıp gel!

yitikozan/