Antika Yalnızlık
sen
tarihimde yazan miladımdın...
gittin...
senden öncesi, en kalabalık yalnızlık
senden sonrası, antika yalnızlık...
paha biçilemez,
'sensiz' aşka değişil-e-mez...
aşkla güzelleşir ya hani her kadın,
yüzünde menekşe kokulu tebessümler açar ya
ve hani sen
gittin ya!
biliyor musun,
giderken güzelliğimi de götürdün;
bildiğim bütün güzellikleri de...
senden sonra
ne kadar da çirkinleşti gözlerim...
görme sen...
şimdi
anılarım yüzümde küflenirken;
bu antika yalnızlık
içimde binlerce sen doğuruyor...
yine de
bilme sen;
küflenmiş aşkınla
yalnızlığımda çoğaldığımı...
Bir başka şiirini şairin okuma mecburiyeti belki handikapım. Antikayı seçiyorum belki tarihçilik yanımdan. Ne yalan söyleyim, her sade kelimenin üzerine yakışmıyor anlam yığınları. Bazen örseliyor şiiri onca dert...
İşte sonu hüsranla biten bir aşkın sonunda söylenecek en güzel iki mısra;
senden öncesi, en kalabalık yalnızlık senden sonrası, antika yalnızlık...
Bu iki mısra tarihe geçecek güzellikteydi.
Tebrikler sevgili şairim.
Mest oldum sairem,cok ilginc bir siir👍Yureginize saglik.
tebrikler elif..
sevgiler.
Resmine bakınca gördüğüm ay gibi bi yüz ama şiiri okuyupda seni öle düşündüğümde o görüntün siliniyo umarım tez zamanda unutur ve yep yeni ğırıl pırıl bir hayata başlar vede çok mutlu olursun evet bunu yapabilirsin tebrikler...ZEMO👍👍👍