Apansızsın II
Apansızsın,
Bulunmazsın,
Yalnız sen artı sen,
Tamamsın.
Yaprağısın,goncasından
Evvelinden ayrılmış gülün.
İki tüy ve ışık tortusundan,
İtmamsın.
Ve sen, aynalarda bir sana bakabilen!
Öz toprağında,sen
Sana vuslatsın.
Yaklaşansın,kaçtıkça kendinden.
Sen gayrı, her şeyden ayrısın.
Gül olmuşsun, diken beğenmiyorsun!
Apansızsın,
Yok umutlara, yarınsın.
Yirmi dörtten az,
Kırk sekizden fazlasın.
Belki bulut damlalarından,
Belki de engereğin ağzından,
Damlayansın.
Sen ışıl gözlü,amacı belli olabilmeyen!
Kaçansın,yaklaştıkça kendine.
Sen gayrı bana, her şeyden ayrısın.
Yalan olmuşsun,düşecek ağız bulamıyorsun!
Apansız,
Yok'a ziyan,varlığa arbede!
Her mi hiç mi bilinmez bir şeyim!
Hayata karşı,gözlerin kısık
Derinden iç çekmeli,hayatı geçiriyor
ve
Sen,
Sana ve bir tek bana,
En'li yalanlarınla geliyorsun!