Araf (yokluğun)

Yokluğun araf oldu bana
Ne cennete kavuşturdu ne cehenneme
Açıkta kaldı yüreğim,

Gelişlerin cennet bahçesi olur yüreğime
Gidişlerin cehennem azabı
Araf ta kaldım baksana, hadi tut şu elimi

Ne zabani ne melek görünür gözüme
Tabutumu verdiler elime
Kelime i şahadet yerine adını söyledim diye
Huzur bulmak isterdim oysa dizlerinde
Huzurumu ararken aşkı buldum gözlerinde
Küçük bir mutluluktun öncesinde
Şimdi yüreğime kıble oldun
Secde ettim yürüdüğün izlerine
Hadi gel, gözlerimde bakışını bıraktın
Emanetimi ver, yüreğimi getirsene
Rahat uyusun bu bedenim
Aşkın azabından girer belki cennete
Arafta kaldım ey sevgili
Bırak şu işlerini yetişsene ...