Aramak

Hızlı ve aklımın en karmaşık haliyle

yürüdüm

nefesi soğuk şehrin kalbine doğru

bir noktada kanına değmeliydi ellerimin günahı

artık daha fazla yüklenemezdim kaldırım taşlarına

ve sövemezdim parkın köşesinde

tutarsız yanıp sönen lambaya

zihnimi yanlış okuyan

buza kesmiş sokakların

türlü serzenişleri eşliğinde

hırsla aradım kalbini

hep mateme meyilli kadim şehrin

ellerim bir sigarayı daha yakacak kadar sıcak değillerdi

ve bulduğumu sandığım her an bir yanılsamaydı sadece

umuyorum

bu sırada madam Maria

papatya çayı demlemiş olsun

başarabilirsem eğer günahlarımı şehrin kanına katmayı

uğrayacağım ona

cebimde milyonlarca kelime yazılı

bembeyaz bir kağıtla

sonra

zamanda kırılmalar yaşadığımı hissettim

ve duraksadım

önümde yaşanıyordu binlerce yıllık tarih

gördüm

inatla yükselen çocuk gülüşlerini bastıran

savaşları

ölümleri

acıları

ve yitirilmiş aşkları

gördüğüm ateş karşısında

son sigarayı yakacak kadar ısınmış olmalı ki ellerim

kaçak tütünün ciğerlerimi yakan acısıyla

daha önce görmediğim o sokaktan

can telaşına düşmüş gibi uzaklaştım

iyi gelse de

tanıdık sokaklara inmek

yoruldum hayli

her duanın ertesinde

yüzüme sürdüğüm günahların ağırlığından

bundandır bu gece vazgeçmeyeceğim

aramaktan

ve fakat

başaramazsam eğer

yenecekse bu şehir beni

kar üstüne de olsa yazayım son kez

Belkıs'a doğan Ay'dır Maria

saçlarına papatya

gözlerine şiir yakışır