Aranıyor

Bir güvercin uçurmak isterdim eski zaman korsanları gibi
Kısmeti bağlanmış son umudumu yüklemek isterdim kanatlarına
Son masaldan da sürgün yiyen
Âciliyetten
Baktım olmayacak
Hayallerimle oynaştığım ehlikeyif bir ânımda
Benliğime çaktırmadan zulaladığın ağır boşluğu
Kandırıp zavallı kuşu
Kanatlarına bağlamak isterdim

Mağduriyetimiz aslında alışkanlıklarımızdan
Ne yazık ki çoktan seçmeli değil hayat
Zor sorularda fazla oyalanmayıp tekrar dönüp bakmak ta yok
Pürüzlü bir tırnak gibi törpüledikçe bizi zaman
Yere kırıntılar dökülüyor
Ömrü toplayamazsın
Aşkı da kör değilse
Hadi topla bâri umutları
Kırıntılardan

Bak yine bir şiir yazıyorum galiba haddim olmayarak
Yetersiz mi yetersiz
Hem kelimeler hem de ben
Bir çocuk kadar
ürkek ve acemiyiz

Heyulalar benden önce giriyorlar artık yatağıma
Benden daha çok istiyorlar bir an önce uyumamı
Uyuyayım ki hüküm sürsün onların devrânı
Devler salıyorlar üzerime
Sığınıyorum surları yıkılmış yüreğime
İşlenmemiş günahların zebanileri
Heyulalar
Cehennemin dâvetsiz elçileri
Onlara çanak tutan
Zamanın çentiği her yeni kırışıklıkta
Küstahlaşan aynalar

Birde bu lanet olası sis!
Daha da çörekleniyor git gide
Dünyayı yakarım derdim ya senin için
Sadece bir sis yutuyor seni!
Son gülümsemene acımasızca vuruyor beyaz fırça darbelerini
Bir katliam ki ben bile duyamıyorum çığlıklarını
Hani beyaz
Masumiyetin ve meleklerin rengiydi?
İnadına gözlerini sona bırakıyor
Onlar da siliniyor yavaş yavaş
Nerdeyse bir şey kalmayacak
Birlikte yaşadığımız son andan
Ve bir zamanlar
Beni ölüme bile gülümsettiren kadından

Yokluğunun soğuk ateşinde bir aşk eriyor
Kanlı kanlı akıyor avuçlarımdan
Yitip gitmeden kalan son ben
Ve son sen
Gelmen lâzım
Âcîlen