Ardında Kalan

Bir kaçışın hikayesiymiş bu,
Kendimden kaçarken yine kendime yakalanmışım...

Her şey zıttıyla anlamlıymış meğer,
Hani insan kaybedince daha bir anlar ya değerini kaybettiğinin,
İşte bu benimkisi.

Belki de hep bundandır çırpınmalarım.
Bir daha sahip olamayacağını bildiğin bir aşkı
Sonsuza dek kaybetmekteki çaresizliği
Bir duvardan diğerine çarpılmak gibi birşey
Sebepsiz ayrılıkların kalakalmışlığı,
Yarım yamalak şiirlerin manasız seslenişleri gibi.
Ardında, suda çıplak bırakılmış bir kalbin sahipliği,
İşte bu benimkisi,

Omuzları düşmüş, yalnız ve ürkek bir duruş,
Yetim bırakılmış bir kalp ve anılar,
Bir ömür boyu acıtmanın farkındalığı,
Ve bununla yaşama zorunluluğu,
İşte bu benimkisi...