Ardından

Ayak izlerin ble kalmadı bu şehirde..
kaç yağmur yıkadı sokakları,
kaç rüzgar savurdu
senden kalan o kokuyu uzaklara..

böyle oluyormuş demekki ölümün ertesi
birgün ardına birgün daha
geçmez dediğm zaman
günleri ayları deviriyormuş..

acı dinginleşip sızı renk değiştirirken
ne sesin kalıyormuş
ne de yüzün..
bir tek öylesine çekilen resimler..

unutuluyormuş en sevilen hatıralar..
ya da diplerde bi yerlere gömülüyormuş
aynı senin gibi..
işte bu senden kalan
kabul etsende edememek
bilsende dönmeyeceğini
umudu kesememek

ağlasanda gizli saklı kuytularda
hep daha derinlere saklanmak..
sonra tıpkı senin gibi
bir sabah ansızın yok olmak..