Arkam Önüm Sağım Solum

kimseler kalmadı biliyorum
arkam önüm sağım solum
üçer beşer boşalır
ve ben uçurum kenarından yürüyorum
ölüme ramak kaldı
vefasız zamanlara terketti kaderim
artık kaderimle bile başbaşa değilim
yok oldu dağıldı gitti her kes
etrafta ne bir tanıdık yüz kaldı
ne sessizliği bozacak bir ses
içimi acıtacak bir tek acılı gözlerin kaldı
kıldan da ince şimdi boynum
ister darağacına çek ister kes