Arkeolog

Metroya daldım.
İnsan katmanlarını tarıyorum.
Kiminin gözlerinde sevinç parıltıları
Kimisinde akşamdan kalma bir esneme
Baktıkça kazıyorum,
İnsan insan yüz yüz.
Herbirinde ayrı bir yaşanmışlık
Liseli gençlere dalıyor gözüm
Birinin ceketi yırtık
Yüzünde bir çizik
Durmadan tekmeliyor içini
Durulmuyor,
Ta kulaklarıma geliyor at kişnemesi
Delikanı durmuyor.

Bir takım elbise oturuyor yanıma
İçinde belli belirsiz bir can
Üflesem uçaçak
Hep elleri aranıyor
Anlıyorum son bozuklukta gitti.
Ay başına uzak
Şafak karanlık görünüyor.

(Aralık 2009)