Arşa Kürsü Kurulunca

Haksız yere mal edinen ateşlerle dağlanacak,
İsrâfil'in sûr'u haktır bilmemeye çare mi var.
Tüm azalar konuşurken o dillerin bağlanacak,
Mahşer günü Arasat'a gelmemeye çare mi var.


Hani Karun malı netmiş, hani lôkman canı netmiş,
Nice çöller Mecnunları elâ gözlü yârden etmiş.
Kendisini İlâh sanan Nemrud bile göçüp gitmiş,
Yalan olan bu dünyada ölmemeye çare mi var.


Evlât dedik mal edindik, bu dünyânın malın tuttuk,
Yetim hakkını unutup gözyaşlarını kuruttuk.
Kalû-bela'dan bu yana sözlerimizi unuttuk,
Bir arşınlık derinliğe girmemeye çare mi var.


Ömür bir yaprak misâli birer birer yere düştü,
Kuş tüyünde yatırdığın bedenine kurt üşüştü.
Evlâtların kavga edip, mahkemede mal bölüştü,
Kıyamette mezarından çıkmamaya çare mi var.


Ana rahminden dünyaya ilk geldiğin günden beri,
Seni sevip koklayıp da bağrına bastığı yeri.
Anne hakkı ödenmezmiş, hak hukuktan kalma geri,
Azraile tatlı canı vermemeye çare mi var.


Bölük bölük hep insanlar çıkacaklar mezarından,
Arşa Kürsü kurulunca günâhların bi-zârından.
Kaçacak hiç yerin yoktur Cehennemin nazarından,
Yarın Hakkın divânında durmamaya çare mi var.