Artemis Ağlıyordu

Artemis ağlıyordu
Efesos yollarında bir buket çiçekle beklerken ben
Ve ağlıyordu gökler, elimdeki çiçekler sensiz solarken
Yıkıktı kaleler, kapalıydı kapıları mabetlerin
Vurup kıyılara tüm şiddetiyle sular tüm hiddetiyle denizin
Gücü yetmiyordu o şiddete dalgakıranların, setlerin
Yakamozlar küsmüştü, sirenler çığlık çığlık anıyordu adını
Ay, ışığını saklamıştı, durmuştu zaman sanki doldurup miadını
Züleyha'dan beri görmemişti bu topraklar, böyle güzel bir kalbi
O ne sevdalı bakış, o ne masum bir yüzdü Yarabbi
Soğuk üşütmezdi o varken, sıcak terletmezdi
Kıyamazdı aşkına dünya onu saklar kirletmezdi
Şimdi yoksun Efesos yollarında açmıyor kır çiçekleri
Çıkıp gittin bu hayal ülkesinden, gösterip gerçekleri