Artık

Artık bilindik bütün söylenceleri
Kaldırırken yüreğimin tozlu rafına
Bir şiir çekiyorum ,
firkat çarpmasıyla,
eylül nefesinde
Adı sensizlik
üşüyen sesimin soğuğunda
Martın koynunda
bölük -pörçük rüzgarlar topluyorum
Ayaz bakışlarının cemresine savrulurken
Kardelen gamzelerinin
şavkında sızlayan umudun ,
küle dönüşünde kalan alazım...
Yüreği kan ...
Yüreği hazan...
Susuyorum sensiz bir kentin kuytusunda
Balyoz gibi iniyor yalnızlık benliğime,
puslu gece karartması
Bozukluk cümleler sağıyor,
gölgesi lal olan düşlerimden ,
vuslatın on beşi
yanarken ve yakarken,
sağanak sağanak kubbemizi,
uyusun düşlerimiz kuş tüyü uykularda
uyusun
.............................................

Kırılır parmak uçlarında gecenin
Fecr düşen ay çıkmazında
Ört üstünü sensizliğin
belki
üstü kalır ayrılığın,
ah hasret kaldığım
yüzünü buruşturan kuruntularım var benim,
göz bebeklerimden sürgün edilmiş sevdaların
kınında saklı özlemlerine biat eden yürekte
................................................................
Çatlamış dudağımızı ıslatırdık tuz türküleriyle
Ardından
Kaldırım taşlarında uyuturduk düşlerimizi
Gün artığı ağırlardı
geceden tütsülenmiş bedenimizi
Kirlenirdik,
geceye sızan birkaç damla göz yaşı ile,
acının yongası
batardı yüreğimize
gözden ırak serapta olsa
avuçlarımızda yanardı hicaz...