Artık Hep Gündüz, Ya Da Hep Gece Olsa

bu gece de uykusuz geçti,
sabaha karşı, odam duman altı,
saç baş dağınık,
fütursuzca uyumayı beklerken ben,
birazdan ezan okunur,
sonra kuşlar ötüşmeye başlar,
hafiften ışıklar vurur gökyüzüne,
oradan da yer yüzüne.
aydınlanır perdemdeki kurumuş güller.
içimde kurumuş iki kırmızı gül.
sonra içi yarım dolu elbise dolabım,
ardından yerlere saçılmış elbiselerim ortaya çıkar.
tek kişilik yatağım da aydınlanır birazdan.
biraz daha bekle,
işte sayısını bilmediğim içki şişeleri de buralardadır.
karanlık içinde saklanan bu berbat yaşantım,
yine çıkar açığa.
birazdan, değmezdi bu kadarına da diyerek,
yakar, içerim paketimdeki son sigaramı.
kalkıp çay mı yapsam kendime?
ama uykum kaçar sonra dimi?
aman boş ver...
zaten sigarasız çay da gitmez bu saatten sonra.
bu günden sonra,
artık hep gündüz, yada hep gece olsa.
tam güneşimi buldum derken;
biranda gündüzler bende kararmasa.
yalanlar hiç olmasa, aşk arada göz kırpsa,
sevgim taşlanmasa, neşem kaybolmasa,
gururum kırılmasa, güvenim sarsılmasa,
saygım tükenmese, edebim bozulmasa...