Arya

Üstüm başım dağınık

Ellerim kelepçede

Gözlerimi çivilerken sabaha

Buldular beni anne

Tanyerinde

Sabah kesmiş çoktan

Çocuklar çığlıklarla yeni günü karşılamış

Bense günün ilk güneşinde

Ve ilk serinliğinde memleketimin

Karanlığımı bekliyorum anne

Künyemi hazırlıyorlar

Bir acele,bir telaş…

Kaçacakmışım gibi

Demirlerin çapraz gölgesini de üstüme mıhlıyorlar

Kurbanlık gibi götürüyorlar anne

Birinin ardından yaka-paça

Düşlerim vardı anne

Daha inançlı ve daha sağlam

Küfürsüz kavgalarım olacaktı

Tüm çıplaklığıyla Arya’nın bedenini

Ruhuma saplamaktı ilk niyetim

İlk gözağrımdı o benim

Ve ilk çığlığıydı kulaklarımda,

Üşüyen bedeninin soğukluğu.

Bir sabahta yitirdim anne Arya’yı

İlk saran bedenini bir el değil

Hasretle kavuşmayı bekleyen susuz topraktı

Bundandır her kavgamda toprağa sarılışım anne !

Kaç yıldıza gebe kaldım

Kaç yıldız uçuştu yemyeşil haziranlarda

Kaç bahar eskittim anne

Bir umut bekledim Arya’yı

Ranzamda gözlerimi dikerken tavana

Bir gün dedim

Koca bir gün

Elbet ulaşırım sana Arya

Susuz toprağını sularım gözyaşlarımla

Ve sararım bedenini

Bedenim karışırken toprağına