Asal Şiir/ Zor Aşk
Birisinin sızı damlar yüreğinden.
Acı bir menekşe kokar saksıda.
Dağlar hercai ağlar.
Kardelenler yalnız ölür.
Deniz kıyılarında öpüşülür.
Martılar ortaktırlar tekilliğe,
En az iki kişilik yemeklere, misafir.
Bazen dört kişilik masalarda; iki kişi olduğunu sansanız da;
O masalardaki masallar çok daha çoğuldur!...aslında.
Aşk acısı bulaşıcıdır.
Hele aşık olan maşuksa bu defa..
Kısır döngü düğümlenir rüzgarın genzinde.
Rüzgar daha bir kızar melteme..
Aldattı diye...
Bin bir yürekte, bin bir yangın çıkar.
Nedense kimse söndürmeye heves etmez.
Ölüme dönüşürken; hayat-ı ,aşk-(ı )hayat(ın)
Birileri söylenir kendi kendine;
Ben yanıp tutuşayım; en azından!
Bir sevdayla, o sevdanın ardından,o sevdanın hatırına.
Ölüm beni bir kere değil,bin kere öldürsün der onlar..
Bu yüzden ertelenir ya sonsuza hep;
O ölüm intiharlar.
İşte o vakitlerden çok zaman önceki şimdiki zamanın hikayesinde
Gözleri kuru balıklar ve ihtiyarlar çene çalar,
Köy kahvelerinin tahta sandalyelerinde.
Dağlara bakan köy evlerinin sedirlerinde,
Bağdaş kurar zaman,
Anlatır da anlatır.
Kaç kişiyi gömdüğünü;kaçıyla öldüğünü,
Tüm ciddiyetiyle....
Ve gökyüzüne bakarak 'vakur',
Dedesini hatırlar bir çocuk.
Dağ yolundan beraber yürüdüklerini görür,
O köy evinin penceresinden.
O ev eskitilememiş anılarını sallar, yüzyılların.
beşiğinde
Yarım aşklar tamamlanır.
Bir öksüzün gözlerinde.
Hatıralarla sınanır aşklar.
Sıvanmaz acılar ama,
Aşk denilen;
İki güvercinin,
Kalp çarpıntılarından, kanat çırpışlarına düşen ılık bir imgedir
Kendini gök/yüz/ü alnında saklayan.
Sevgiyi kokusundan tanır, çocuk
Daha henüz aşka inanmamıştır.
Oyun bozan zamana alıştığından,
Bir daha aşk bakabilme ihtimali olan gözlere
Hiç bak//a/ma//mıştır sonra......
Sonra.....
_Korkuyor muydun benden? Ya da benim seni sevebilme ihtimalimden?
/Bu sorular ikinci tekil şahsa sorulmuştur./
/Yazanın kalbinde acı vardır./
/Susmak ister ama kalemi yazar./
/Şiirin asıl adını dünya güzeli 'Deniz' kız koyar./
/Yüreğe fazladır, fazla gelir bazen acılar; acı sandıklarımız./
/El titrer./
/Titreyen bir elden mi bulaşmıştır diğerine bu titreklik? Yoksa yürekten mi boşalmıştır, sarkaç?/
/Biri (herhangi biri) güneşten gözünü alamazken, diğeri (bir başkası ) yüzünü çevirir güneşten öte; ya da içinden güneş geçen gözlükler takar./
............................................................
(Asaldı şiir;kendinden ve birden başkasına bölünemezdi elbet,
Ama ben sizi düşündüm....Böldüm şiiri ikiye...Sevgimle...
4 nisan 2010 istanbul
sizden şiir okumak harika.teşekkürler,teşekkürler...
çok güzel olmuş sevgi saygı ve selamlarımı iletiyorum
güzel şiirdi tebrik ederim Gülgün hanım
ülom can ablam
yüreğine kalemine sağlık bitanem
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍