Asi Can Aşka Vuslat

Serçe parmagım üşüyor,
ve bir türlü yorganın içine alıp,
ısıtamadıgım ayaklarım..
ya da yüreğim üşüyor,
gözlerimden içime akan her damlanın,
soguklugunda...

belki sesim cıkmıyor,
ama susmuyorum,
içimden geçiyor bütün başkaldırışlarım...

dakikalar birbiri ardına,
beynime işlenircesine,
zamanın tik-taklarında...
hissediyorum,
ya mis kokulu rüyandasın,
ya da uyumak için son dakikaların...

üzerime yığılıveriyor serçe parmaklarımdan,
arda kalanlar...
dişleri koparılmış fare gibi,
zorlanıyor zihnim,
kemirilmeye direnircesine...

üşüyorum ama ısınacagım elbet,
ellerine dokundugum ilk anda..
ve bütün hasret,
ve bütün işkence ...
geride kalacak!

herşey gibi...

soguk ve hüküm giydiren ,
mahkemelere inat,
yaşayacak canlar...
bir ölüp, bin dogarak...

zaman akacak,
ve sendeleyecek boşlukta,
belki bir çınar yaratamayız da;
üşümeyen bir tohum atarız ,
toprağa...

evet şimdilik asi başım,
ve bir de serçe parmaklarım...
belki bir parça yüreğim,
sızlıyor sogugunda..

geride kalanlarım,
hazır artık,
vuslatına..

28.12.10 / 03.20 / Antalya...