Esila

Aklın fikri
Yegâne güne, renge, denge
Ya kalbin
Ne aklı ne fikri düşünceye
Bilirsiniz, hissedilen sadece ve sadece 

A ş k a
D a i r

A ş k
S e v d a y a

Sonsuza
Ölümüne
Ölümse

Fark buradaki kanadıkça yeşillenir
Mavisine ağladıkça susku bürünür dile
Kızıla boyandıkça sigara dumanında efkârlanır
A ş k

Aşk olunca gönülde
Gözler utanır ağ(l)anmaktan
Aşınan kalp ağır gelir güne, geceye
Lâkin karanlık, karanlıklar korku sarmaz
Var olan, olanda var olmamak hüzüncül
Sadece

Günahı, sevabına
Aşktır aşk olmak
Her güne yarına sarıp solumuza
Yarınım, yarınına d/emek

Keşkeler
Keşkelenmez bir daha hayata
Hıçkırık olur boğazında.

Bir akşam üzeri yara almış yüreği
Neyse, neyse ki
Aşk yarasına sarılmış peygamber çiçeği