Aşıyan Yollara Koyuldu / Sevda

yol uzun yaşam kısa
uçurtmam takılı kaldı matem teline

şiirimle kendimi anlatmak isterken
sen görünen yolun başında
tikenli kayalık içinde köklü ağaç gibi
yolu geçerken gölge de oturmak
her mola da nefes alışım
bir ömürdü

unutulan düşler ardında
yalnış ne varsa toplamı
ömürden giden anılar
borçlu kalmaktı yaşama

ve aldı götürdü beni
uçsuz bucaksız diyara..
usulce gelmeler engin
ürkek çekingenliğin
yaramın üstüne bindi
ruhum sessizlığe burundu
kapanacağı yara tuz biber
ekilir yüreğin namelerine

sardığında elle tutulmayan
sonsuz bir ışık gibi saplarken
belkide umursamıyordun
derya denizinde çağlayan
çalkantıların kıyıya vuruşuna benzerdi
bir nebze soğuttu yüreğimin sarhoşluğunu
beklettilerin yokluğuna burundu
öylece emindi attığı her adıma

sabır / selamet eyle..
yol uzun hayat kısaydı
felek çarparsa çemberimizi
aşk neylesin bu ''pa / me zar''da
satılık değildi ki alasın...
avuca sığmayan yaralar / arzular

velhasıl..
düştük iki yolun gidişine / gelişine
bari yollar ayrılığı olmasaydı
gözlerin gözlerime değmez olur
yolun ayrılığında / kahrım
mahtem etmezdik kadere

aynı istikamete giden yolda
ay ışığında yola koyulduk
ilerlerken yolun solunda
görkemli şelaleye rastladık
aynı anda gölgelerimiz dona kaldı

şelaleye dualarımızla itihamda bulundurken
sonrası..
ikimizin yürüyen bedenleri
iki ayak izine döndü
iki baş tek yürek gülüşün hüznü
yaşam bulurken....
aşıyan yollara koyuldu / sevda

20 / 01 / 2011 - Karataş