Aşk Bahar Ve Kadın

1
Soğuk ve üşüyen bir gündü:
Aşk ve kadın
Coşkulu bakışlar eşliğinde,
Nefesini yudumlayarak
Dalgalı gökyüzünün,
Hevesli bir sarhoşlukla,
İpinden atlayarak toz bulutunun, koştular
Gümüş renkli gün batımına.


O vakit karlı dağın tepesinde:
Kartal pençesinde parçalanan kuş,
Yoksul insanlar gibi kıvrıldı çamura.
Korkunç cinayeti gördü kadın,
Suskunluğunu bozmadan izledi olanları,
Gün, Işığını söndürdü gecenin,
Tutarak kadının titreyen ellerinden,
Yıldızlı göğe uzattı ölü kuşu.
Fırtına, okyanus, saydam dalgalar ve kayalar,
Merasimini dinlediler ormanların.
Şimdi koca bir aşk ağlamaklı olarak,
Yıktı yuvasını düşlerinin.

2
Kadın, şairin kalemine sundu kendini,
Ve dedi ki ?' yaz beni''
Siyah çelenkler kondu önce sayfaya,
Sonra düzensiz yağan kara kafa tuttu kalem.
Islık sesleriyle birlikte,
Yaklaştılar üşüyen nehrin kıyısına,
Karşı koyamadan öfkesine,
Uçurumlara kafa tutarak,
Göğe uzanan çığlıklarını,
Küçük bir sandala sakladı kadın.

Şair sevgili kadın ve aşk
Uyku ve ölüm arasında,
Nehrin akıntısına sundular
Heybetsiz bedenlerini.
Bulutlarla yarışarak,
Zorlu yolculuğa çıktılar,
Görkemli ağaçlar ve dağlar
Rüzgârın pürüzsüz teniyle öpüştü.
- Ki kadın sıcak bir öpücüğe hasret.
O karşı konulmaz arzular,
Güneyden gelen üflemeyle uyandı uykusundan,
Yosun tutmuş kayaların,
Şiddete meydan okuyan kayınların,
Ve mırıldanan gecenin sert bakışına aldırmadan,
Okşadı kadının saçlarını,
Ve öptü şiirin orta yerinde.

3

Sabah vakti güneş,
İnce bir şeridin etrafında belirdi,
Parıldayan yeşil renkler,
Küçük mağaraların misafirleri,
Kış uykusundan uyanan hayvanlar,
Kadın ve şair
Piramidi anımsatan çamların kıyısında,
Gökyüzünde asılı duran ilk baharı,
Gülümseyerek selamladılar.

Akın akın çoğaldı canlılar
Oyun oynayan çocuklar,
Gök mavisine bakan aşıklar,
Masum şarkılarını sunan kuşlar,
Ve bulutlardaki şekillerde kendini arayan,
Parlak yüzlü işçiler ve onların kadınları.

Şiirin sonuna geldi şair
Dudağında ismini sayıkladığı kadın,
Üzerinde taşıdığı ürkek yüreğin,
Aldatıcı yanlarına aldırmadan,
Yazdı kadını ve baharı.

4

Kadın:
Yaşamın nefesine sunduğu, şaşkınlığı
Kendi yücelen yüreği ile taşıdı evine.
Ve yabani acıların saçını
Ölü bir mandalla astı rüzgar kanadına,
Aşk ve onu var eden yüce sevgi,
Gözlerinde belirdi kadının.

Kendi baş döndürücü duygularını
O zemheride tanıdığı şaire sundu,
Taze bir öpücüğü hissederek,
Notasız şarkıları mırıldandı,
Kayıtsız kalmadan gülümsedi ay'a
Ve döndü yuvasına kadın..