Aşk Bir Cezaysa

kıvrıldım bir cami avlusunun duvarına
ana rahmindeki sessizliğime büründüm

giyindi yine asuman gri elbisesini
ve saçaklarından yağmurlar döküldü gözlerime
bir adam sevmiştim baba
sana benzer yanları çoktu
oldukça büyüktü benden
o yandıkça ben doğuyordum küllerinden
tanıdığımda ılımlı ve şefkatliydi
aramızdaki mesafe buz oldu zamanla
bizi bitirdi, sebepsiz öfkeleri

kozasından yeni çıkmış
ürkek bir kelebek gibi
uçuşurken etrafında titrek
şimdi korkarım ıtırlı sözlerinden
bir zamanlar bodoslama dalışım
boğulmakta içindeki derinliğinden

uzandığımda
yastık varsa, dizlerinin yerine
başımın altında
dudağımda
tadı yoksa öptüğüm teninin
demek ki kulaç attığım her adımda
demir yığınına çarpmaktayım gönlündeki denizin


cehennemin cennete dönüştüğü an
onun gözlerine baktığım andı
şimdi varlığı
niyeti kadar t/uzak

kanlıca kıyısında
oturdum bir taşa
dalıp gittim düşler alemine
yordu bu yolun yokuşu
kusuyor içim
üzüm kızılı
boynumda taşıdığım aşk ziynetim
kopmakta tel tel boğaza
üşüdüm
yaslandım babamın hayaline
annemin kırmızı şalını örtündüm
rüzgarla yarışan saçlarım
değiyordu babamın kol düğmelerine
ve giydirirken başıma kırmızı beremi
ne de çok şifa olmuştu
babamın şefkatli merhemi
küflü bir aşk kokuyordu artık İstanbul
ve kaybolmaktayım karabatak gibi mavi denizde
mart yanığı güneşim
solmaktaydı al benizde


bu soluksuz son yoruluşum
ve sessiz sedasız uğurlanırken,yarimin gözlerinden
Tanrıdan metanet diliyorum
aşk bir cezaysa, bitsin bu azap
beraatimi istiyorum