Aşk Bir Kişilik Şiir Hiçliktir

Susmaya arsızken bakışların
Düşer içime dokunmasızlıkların
Unutmuş gibi sevişmeleri
Sahiplerini öperken sığ esintileri
Alabora olan bir kalp benimkisi
Sayfalara işleniyor cinayetler
Sadece kelimeler düşecektir
Nefesin teslim oluyorken bir korsana
Şiiri en son şair terk edecektir


Kaçmaya devam et / b-aşka dokunmalara


Caddelerden geçerken gözlerin sessiz
Ve unutulmuş aşk kırıklarım
Güvercin yüzsüzlüğünde terk edilmiş
Kanadı kırılan bir serçe gibi
Aşk gökyüzünden tekrar düşmeyecektir
Zamanı anlatarak akıyor çığlıklarım
Sürüklense de aksiseda boşluklara
Avuçların koşuyorken yabancı ruhlara
Ölü sayfaları şair diriltecektir


Yaşamaya devam et / şiirsiz dillerde


Pencere önü mesailerinden anımsarım
Aralanan o beyaz perdeleri
Bizi bekleyen telaşlı içtenlikleri
Uğramıyor artık adım sesleri merdivenlere
Ve hıçkırıkları gece karanlığının
Yalnızlık ki sararmış bir balkon sefası
İnce belli bardaklarda çatlamış dudak izleri
Umutlarım üstü örtülmüş koltuklar gibi
Bir ev işte sadece aşkı susmuş anlatmaya
Suskunluklara şair son verecektir



Yaşamaya devam et / aşk bir kişiliktir

Kişiliksiz aşk-savrulan yaprak-şiir hiçliktir...