Aşk Bir Serapmış

Çok kimlerini küçüktüm,en çok dikkatimi,
Ağabeyimin eve getirdiği,
Resimli,iki küçük,
Kitap dikkatimi çekmişti.
Defalarca ağabeyime okutturur,
Resimlerini açıklatırdım.
Anlattıkça daha çok sorular sorar,
Ağabeyime daha çok sarılır, öperdim.
Bilemezdim,
Birer aşk hikâyesi olduğunu.
Ara sıra sorardım,
Mecnun neden dağlara düşmüş.
Neden karacayla konuşuyor,
Neden onun gözlerini ,
Leyla'ya benzetiyor?
Ceylanın gözlerinde,
Leyla'yı arıyor.
Ağabey yazık değil mi?
Dağlara düşmüş,
Mecnu'nu hayvanlar parçalamaz mı?
Bu kitabın adı ,
Leyla ile Mecnun'muş.

Diğer ikinci kitap beni daha da,
Etkilerdi, Ağabeyime durmadan sorardım,
O anlattıkça resimlerede bakar etkilenir ,
Ağlardım.
Kerem Aslı'yı daha fazla görebilmek için,
Dişlerini çektiriyor.
Ufff ! Ne kadar ağrır,
Aslı'nın uzun saçları ,
Neden aşkından tutuşup yanıyor.
Yanında ateş yok ki?

Zavallı ağabeyim durmaksızın okur,
Bitmez sorularıma ,
Devamlı cevap verirdi.
Resimleri de göstererek,
Defalarca anlattırıldım.
Bilemezdim,
Onun ne kadar yorulduğunu.
Bu iki hikâye kitabını yanıma koyar,
Onunla uykuya dalardım.
Yanımda en kıymetli ,
İki hediyeydi.
Gündüzleri okutur,resimlerine bakar,
Geceleri ise çocuksu duygulaarıma girer,
Hayallerimi süslerdi...

O zamanlar bilemezdim.
Aşkın ne olduğunu,
Merakla sorarak okuttuğum ,
Bu iki kitap,
Yıllar geçtikten sonra,
Bende de gerçeklere dönüşüp,
Ne acılar bırakacağını....
Aşk,
İnsanı dağlara da sürükler,
Çöllere de sürüklermiş...
Ateş olmadan da içten yakar,
Tutuştururmuş...
Ateşi su söndürür,
Fakat aşkı su da olsa,
Söndüremezmiş.
Hastalığı çaresi ilaç olduğu halde,
Aşkın ilacı yokmuş!
Aşkın ilacı yar'mış!
Aşk,
Yakıcı, gerçek hayattan uzaklaştırıcı.gezdirici,
İlâhileşmiş,
Gece ve gündüzü yaşatmayan,
Gözyaşlarının sel gibi aktığı,
Bir seraptan başka ,
Bir şey değilmiş,meğer!