Aşk Devrime İhanettir

zifri karanlık gece
ilaç için bir ayak sesi
nerde...
sıkıyönetim sessizliklerine bogulmuş bir ayaz
inadına yagan bir sagnak
ve sen ...
kurşun yemeye müsait bir alınla
geceyi parçalayan kömür karası gözlerinle
daha yaşın on dokuz demedi bile

kararlı
tezcanlı
''kahrolsun faşiz..''in
son hecesine kolundan agır fırçayla son darbeni vururken
ah be çocuk ...
nasılda yakışıyordu kireç kokulu beyaza kırmızı
ah be çocuk ...
hani !
kalleş kurşunlar vuramazdı
devrimle okutup üflettigimiz zırhımızı

............

nasıl sevda sevda bakardı oysa
yasemin yasemin kokan
yasemin ...
geniş anfilere sıgdıramazdı körpe yüregini
nasıl vurulmuştu bilirsin
''aşk devrime ihanet'' dediginde sen
gözleri düşmüş
omuzları çökmüş
yarı ölmüştü
bal rengi gözlerinden fer fer aşk dökülmüştü fizik kitabına
uzun uzun yamur içmeye kaçmıştı ya!..

................

şimdi sen arnavut kaldırımlarında büyüyerek yatıyorsun
şakaklarından aşk kırmızısı akıyor
hangi ütopik hayalleri kuruyorsun
bir yanında marx
bir yanında lenin
zebanileri örgütlüyorsun

................

yasemin ...
ne zaman taktı o kızıl bez parçasını alnına
bir bardak şekerli suyla yetinmeye
ne zaman çogaldı saçındaki beyazlar
ne zaman çaldılar gözlerindeki aşkı
devrimci masum hırsızlar

bir deri bir kemik insan hiç bu kadar agır çekmemişti kavgada
bir kaç yıl buca
bir kaç ay bayrampaşa
arada birde olsa bir kaç gün ulucanlarda
devrime düşmüş aşktı
farkına varılmamış suçsuz anlarda

gözlerin hala ziyaret anlarından kalma
''seni seviyorum '' diyememenin pişmanlıgında