Aşk Hırsızı

" güze soyunurken düşüncem
kaneviçeyi andırıyor dökülen her bir yaprak..."

kurutulmuş anılar taşıyorduk zihnimizde
hatıra niyetine duvarlara işlenmiş
şarkılar vardı biraz da boyutsuz
notalar dağılmış dört yana
sanatçılara özgü bir dalgınlık

bahçedeki ağaç yine unutkanlığı takınmış
sanki üstünden mevsimler geçmemiş
dalları kırılmamış rüzgarın konukluğundan
öyle güçlü öyle dimdik etrafında kuş kahkahası

ruhum ağaçtan yontma bir kalem gibi
sadece yazınca değişmiyor iklimler
hayat iyi oynuyorsun
baksana dans ediyor kelimeler

gözleri kış masalı
kar maskeli baloda
yüreğimi ç/alan o aşk hırsızı
en çok üşürken sevdik baharları
hüzün giydirilmiş sevdaları

sonsuz bir eylül provası
göğü sallayan çıplak ağacın duası
ne ilk ne son tükenmez aşkın bel ağrısı
heceleri doğrultmak bazen nafile

uzaklarda bir yerlerde
yoğunlaşmak bulutların tek kaygısı
ne acı bir unutmak
yağmurla gelen sevinci
toprağın böceksi kokusunu

ölümü bir kambur gibi taşıyan Azrail'i
ölümü öldürmeden az önce
ve ölümsüzlüğü unutmak
aşkın en derin yerinde

birileri toplayacak elbet
toprağı acıtan yalnızlığımızı
şiirselleşsin diye evren
yüreğimizdeki titrek çizgileri

ne çok severdim oysa
içimdeki bulaşıklar için limon kabukları biriktirmeyi
ruhumun kirlerinden aromalar türetmeyi
bana uçurumları sevdiren gözlerini
seyretmeyi sevdiğim gibi

tıpkı güz gibi