Aşk Saati

ister çarp kapıyı
sıvası dökülsün yüreğin
ister sapla kaşlarındaki çatalı
karası kanasın gecenin

düşüyor sana dair sözcükler
yorgunlaşıyor ayaklarımda tepeler
türküler sıyrılıp geçiyor
üşüyor lügatımda heceler

yüzümde güneşten kalma lekeler
ellerimde belli belirsiz gölgeler

yürüyorum
hedefsiz ve pusatsız
ekmeksiz
katıksız
yürüyorum
yolları büyüterek
yürüyorum
umutları tüketerek

umutlar ki
yaralı
ötelenmiş
uçuk
kaçık
sığıntı
yersiz ve yurtsuz
çerçeveleri çatlamış
ödünç yaşanmışlıklardan çalıntı

sessiz bir çığlık kendini infazdayken
kör bir hesaplaşmadır
kendi içinde
kendi kendine
kendi kendiyle
kendini tüketir
kendi eliyle

gidenler
gelenler
nefesleri bile kendine yük
içlerinde ölenler

bedenim yorgun
gözlerim fersiz
düşüyorum
bitkin ve çaresiz

haydi bak bana
yine sana doğru emeklerim
yine bir çocuk telaşıyla koşar
yine sana tökezler düşerim

zaten akşamdan kalmadır
sendeleyerek yürür
kör topal vuruşur aşk saati
haydi git
şimdi geceyi uyutma vakti