Aşk Şiirde Öldü

buz kırıldı!
çürümesin diye içine koyduğum aşk,
çırılçıplak kaldı..
çıplak haliyle ayrılığa görününce utandı
gitti uzaklara,çok uzaklara
kimsenin bulamayacağı bir yere saklandı..

çok aradılar aşkı,çok çabaladılar
bana inanmadılar
ama kimsede getirip tekrar kalbime koyamadı
vicdanım firar etti
insafım mahkum oldu anılara
ne kalpler ezdim ayağımın altında..

uyusam rüyama kabus oldu
kalkıp dolaşsam;
rüzgarla tüm bedenime dolandı durdu!
herkes sıcak buselerde terlerken,
benim umutlarım ayazlarda dondu!
kapattım bende aşkın kepenklerini
tekrar açmak isteyenlerin,
kırdım parmaklarını,ellerini..

yağmur bekledim onca saat sokakta
tek damla yere düşmedi
yıkayamadım gönlümü gönlümce
anılarım beni hiç terk etmedi
sanki onlar bana aşıktı
acaba anılarımda mı aşka inanmıştı!..

sigaranın dumanı kaçtı gözüme
ağlamamla birleşti
ay çıktı gökyüzüne
karanlıkla birleşti
yağmur düştü yere
topraklarla birleşti
sen girdin gönlüme
sevdam ayrılıkla eşleşti
oysa ki,
seni ellerim kadar benimsemiş,
aldığım nefes kadar istemiştim..

buz kırıldı!
donsun,bizden uzak olsun dediğim ayrılık ısındı
geldi aşkın üzerine eridi
aşk kendini gösteremedi
ezildi!
kolu kanadı kırık,tenha bir köşede can verdi..

DEMODERN!..