Aşk Ve Doğa

Yalçın dağ çınlasın ki
İki kere ikinin ederi tınlasın
Yarında açan
Avuçlarına ters yönde kalan
Yalnız papatyada

Teptim kara bir çakılın

Özüne
G/özüne
Bekli de sözüne

İnişteki patikada
Kalmadı yalamadık bir hece
Yarım kalabilir her an bir şiir
Vakit belki o anda

Doğa sorumluluk projesi gibi
Yüzün kurtarmayı seçti yeşili
Basamadın da karıncanın ayağına
Karşımdasın hala
Yine de tuttum gömleğinin ucunu

'Benimle gelir misin?'


Kayıplar olmasa
Tutunmaya çalışan dallarında ağaçların
Solan yapraklar düşmenin korkusunu yaşamasa
Dağdan gelen nehir gecede denize denk düşse

Yeniden sevebilirmiyiz ki birbirimizi

Gökyüzünden bahsedelim
Değdikçe parmak uçlarımız birbirimize
Okşa saçlarımı oturduğumuz ağaç gölgesinde
Bana şarkılar mırılda pan'ın flüdünden
Çiçekler topla en güzelinden


Yürüdük

Durduk

Duramadık
Sessiz güneşin ışını
Dik gelmekte daldakine
Dudak arası tamda yarımlık
Kopar tadımlık iki kere iki erik
Ağaçtasın aşkına inat
Hani ya düşmeye de alışıksın


Suskunluğum bellli ki yansıyor yeşile

Ya sendeki

Belli ki savsak fikirdi
Ne değiştirdi

Ilgisi varmı doğanın aşkla?