Aşk Ve Gurur

Bir bahar sabahıydı,
Güneş doğarken gözlerinde,
Işık süzmeleri arasında,
Gelen aşk.

Mateminde bulutların,
Gölgesinde sen vardın.

Yüzünün aksi vurdukça,
Kuşların cıvıltısında sesin,
Koşarken uzaklara kendinden,
Ey gurur!

İntikam ateşiyle tutuşan,
Yakamozlar misaliydin sen.

Siyah perçemleri gizlerdi, yüzünü.
Mavi gözlerine vurgun,
Doyamazdı bakmaya,
Utanırdı.

Masumiyetinden kıpkırmızı olurdu,
Söyleyemezdi sevdiğini.

Kaç kez karşısına çıkmak,
Acı çektiğini söylemek,
Yalvarmak istedi, kim bilir?
Gururu elvermedi.

Ne zaman karşılaşsa,
Pırpır ederdi yüreği.

Boğum boğum alırdı soluğu,
Yollara vururdu kendini.
Hıçkırarak ağladı, kaç kez.
Ey Aşk!

İhtişamından vazgeçemezdi,
Sevgisinden asla.