Aşka Müebbet Yedim Ben

karanlık geceye emanet bırakırken yıldızları
ben git demenin cüretini taşıyorum yavrum,
uzun uzak bir yolda yalnız
tutsak aşklarda ölüm biriktirirken
hangi aşk ki ayrılığa gebe
olmaz bir adam yalnız olmadan adam
şimdi bahar nefesimde yeşil
dağlarda adanırken kutsal davam

kavgadır bu
rehnedilmiş bir gökkuşağı renkler içinde
üstünde ben vardım
yakınlar uzak olmadan
uzaklar yakın olmayacak bilesin
bilesin deniz mavi dalgalarla
yakamoz firarda kalmayacak

şimdi gitmek bir eski türküdür
gırtlağında işkence var sefaletin
ne süleyman zengin ne eyüp sabırlı
demdir
ruhum hicranımın tek kefili
git demeenin cüretini taşıyorum yavrum
ardımda bir yağmur bereketi

karanlık geceye emanet bırakırken yıldızları
ben bir aşktan başka bir aşka müebbet yerim
kasten matuf cürum işleyen bir ayrılık ile
kol kola yana yana koşarken çocuklar
bayram dediğin de nedir ki
ben ötenazi beklerim

yâr derim sonra
bu gecelerle karanlık sırdaş olmasaydı
anlatmazdım kafiyesini ruhumun
derin bir sevdada yalnızlık ile
yâr derim
uzaklar yakın olmadan yakınlar uzak olmayacak
bir sefalet takviminde açlığım
ah her yerde öylece kalmıştır
bu sonu gelmez cehaletim