Aşka Uçmak Acı Çekmeyi Göze Almaktır

sen oluyorum...
seninle olduğum ilk günden bu yana,
adından önce; 'iyiki' diyerek başlıyorum senli cümlelerime...

seninle başlayıp seninle bitiyorum.
her soluğumda seni çekiyorum içime ciğerler dolusu.
ve senli düşler sürüyorum gözlerime her an...

yağmur olup konuyorum dudaklarına damla damla.
rüzgar olup sarıyorum seni yüreğimle.
ve seninle tamamlıyorum yarım kalmış beni...

gittiğin yerden başlıyorum hayata.
seni özlemekle tüketiyorum nefeslerimi.
ama sakın geri gelme!
çünkü ben seni özlemeyi daha çok sevdim...

bir sızı oluyorsun adını andığım anda.
yüreğimde başlıyor ve tüm benliğimi sarıyor sensizlik.
ama sen/sizliğide seviyorum ben içinde sen olduğun için...

kelimelerim değerini yitiriyor.
sen yerine ayrılık yazmaktan kalemim bile kırılıyor.
sayfalarımda boş kalıyor yokluğunda...

kanamaları dinmiyor dudaklarımın.
ne zaman adını söylemeye kalksam,
damla damla ayrılık dökülüyor...

intihar ediyor gözlerimden düşen yaşlar.
ellerimin uçurumundan akıp gidiyorlar boşluğa.
yüreğimi çöle çevirip yavaş yavaş öldürüyorlar 'bizi'...

suçüstü yakalıyorum kendimi.
seni kaderden çalmak isterken,
sonunda cezam yine yokluğuna müebbet oluyor...

giderken hayalinide götürebilseydin keşke gözlerimden.
söküp alabilseydin yüreğimden seni,
şimdi sen gölgesiz ben yarım kaldım sensiz...

uzak bir şehirden yaşanmışlıklar yolluyorum sana.
aşka dair yarım kalan cümleler,
ve bir bavul dolusu hasret...

sensizlik nedir bilemezsin sen.
ayrılığın bu ağır yükünü çekemezsin.
şimdi ne haldeyim, nasıl yaşarım tahmin bile edemezsin...

aşka uçmak acı çekmeyi göze almaktır.
sen bana gelirken ihaneti mi göze aldın ki;
şimdi benim yerime başka elleri tutuyorsun...

öldürüyorum artık içimdeki seni.
ve senin bittiğin yerden başlıyorum hayata.
ihanete, acıya, yarım kalmışlıklara elveda...