Aşkımızın Sanatları

Bir şiir gibiydik seninle.

En güzel sanatlarıyla 

yürekten akan,

artık yürekleri yakan...

Eskiden bakmaya,

şimdi resimlerini öpmeye 

doyamadığım yüzünün

teşbihindeki "ay"la. 

Adını kalbime yazmama 

rağmen dilimden

düşürmediğim tekrirle,

şiir gibiydik sevgilim...

Tencereyle kapağın

arasındaki tenasüple...

Söz konusu sen olunca 

tomarla mübalağa.

Ve bende hep bir çaba;

Gitme diye, öldürsen bile 

onu da güzel bir 

sebebe bağlama...

Sen bunları hep gördün, 

görmemezlikten,

bildin, 

bilmemezlikten geldin ama...

Biz senle en gerekli sanatlarıyla,

bütün mecazlarıyla, 

mürselleriyle

şiir gibiydik...

"Senin sesini seviyorum,

senin gözlerini seviyorum,

burnunu,

dudaklarını,

ellerini,

ben senin kalbini seviyorum"daki 

"Seni seviyorum"la 

şiir gibiydik...

Lakin her şeyi bitiren de

bir sanat,

kocaman bir tezatmış.

Ben asla bitmeyecek bir 

serbest şiirken

senin aklını, her şeyin sonunu 

baştan belirleyen 

bir hece şiiri almış...

En güzel yerlerde

sık sık verdiğin

duraklamalar 

demek bundanmış...

Artık sen tek başına da

şiir gibisin sevgilim...

Benim yazdığım, 

başkasının okuduğu,

şiir gibisin...