Aşkın Adı Sen/din

Sus!
Gözlerinden bir damla yaş akmasın
Yaşanılan bu yalan sevda,
Yalnızca aramızda kalsın
Artık ellerin bana deymesin
Biz birbizimizi nasıl sevmişiz
Sus! bunu kimse bilmesin...

Kalemimin mürekkebi aşk/a akıyordu
Satırlarda ki her kelime seni yazıyordu
Ve ben her cümle'de,
Seni anlatıyordum
Çünkü aşk-ın adı sendin...

Oysa ki yalan dünyamın tek gerçeği sen,
Tek gerçeğin içinde yaşayanda bendim...

Aşk-ın benliğimi aldı götürdü
Ben bensizim artık
Tıpkı yoksul aşkın
Öksüz feryadı gibi
Biçimsiz kaldı yalansız sevda
Ve ardından bırakmadı beni,
Ne yalansız sahte aşk
Nede inanılan düşünceler
Çünkü aşkın adı sendin-
Sendin bir zamanlar...

Artık biyografisi yok bu kalleşliğin
Hiçbir harf almıyor içine zalimliği/ni
Güzel hayallerin yok olşusu,
Bitiriyor umudu olan zamanı
Şimdi yürek;
Zamanı olan zamansızlığın içinde
Kaybolup gitmelerde
Neden? deme sakın!
Hatırla aşkın adı sendin
Sendin bir zamanlar...

Kader çizelgemi sen belirledin
Güzel giden yolu
Uçurumlara doğru ittin
Yetmedi can yaktın
Hissetmeden hayalleri bir bir yıktın
Sen giderken,
Ben yaşamaktan bıktım
Bu kadar mı? sevdin beni diye sorma
Otur bir düşün
Aşkın adı neydi bende bir zamanlar...