Aşkın Aşil Tendonu

Ayak bileklerini ısıran, bir dudak kadar günâhkar
Dişlerinin meşkinde salınır, delice aşk!
Ve gümbürtüsünde, kızıla yatmış ten havzanın
Damarlarında ki kandır, ılgıt ılgıt akıp duran
An'dır ıslanmaya gelen, göğsündeki fıskiyeye



Ey sevda!
Kasıklarında, olgunlaşmamış bir canın nefesi atarken
Yüzümde, ham dürtülerin ergen heyecanı gülüşür
Gülüşür de, gamzelerin çehrenden damlar
Aklının yorgunluğuna, yorgan olur düşler
Kıvrılıverir, kendi yalnızlığında günler




Ritmi bozulmuş kalp kadar isyankar
Satır aralarına sıkışmış bağlaçlar kadar tutsak
Bir şiirin ortasında sırıtan
Argo kelimeler kadar cüretkâr, varlığın
Cümle sonlarının dengesizliğinde, nokta koyamadım sana!




Sensizliğin huzuruna yatmış, dört duvarın suskusunda
Renkli tuâllere dönüşmüş, aynalarım
Cümbüşünde hayatın
Parmaklarımı bandığım mürekkep kadar mor g/ayrılığımız
Oynak kalemlerin, ince belini kavrayan tebessümüm sanadır, ey sevda!




Ruhumun, belli belirsiz gelen havâle nöbetlerinde
Ansızın...
Ansızın, şimşekler çakıyor ya beynimde
Ceplerimden harfler döküyorum, ulu orta, yerli yersiz
Ansızın...
Ansızın, sağımdan soluyor bir cümle
Sonra, alelacele toplama telaşı
Kağıtlara, gelişi güzel giydirme temâşası
Savurgan dilimin, doğurma sancıları eşliğinde
Seni ayıklıyor, zihin kuşağım
Seni, seni kusuyor benlik evim.
Isırdığım bilekte, kıyametim.