Aşkın Cenazesi Var

Ardımda bin bir kırık... sağım solum yalnızlık
Islak ve soğuk taşlar yığıldı sokağıma
Aklımda yarım bir aşk ve sonsuz vefasızlık
Düşen karlar bembeyaz serpildi şakağıma


Titredi mumda alev, çekildi candan heves
İçimdeki çocuğu yalnızlığım korkuttu
Çatladı kaderimi tutsak eden cam kafes
Gözümden yaş düşerken gölgem elimden tuttu ...


Kireç yutmuş, yan yatmış duvarlara yaslandım
Aldığım soluk zorla ciğerimden sızarken
Haylaz yanım duruldu ağladıkça uslandım
Camların buğusuna yalnızlığı yazarken ...


Yükseldim gökyüzüne külden kanat çırparak
Öptüğüm her yıldızdan bir tebessüm aşırdım
İnerken en derine, cesedime çarparak
En güzel düşlerimi sabahlarda düşürdüm ...


Duygularım kızgın kor... yüreğim mumdan beter
Buz gibi bir boşlukta titriyor, üşüyorum
Hislerim cam kırığı halim beterden beter
Bir hayale tutundum, kendime koşuyorum ...


Yatağımın ucunda her gece, gizli bir el
Kör bıçakla aklımı doğruyor dilim dilim
Uykuya ermez başım, gözlerimde coşkun sel
Tek şahidim oluyor kurumayan mendilim ...


Aynalar sır tutmuyor, sözlerim dilde düğüm
İçim dışım bin parça kalbim aşktan muzdarip
Yüzümü kaldırınca kayboluyor gördüğüm
Karanlığın sonunda bir ışık var ne garip!


Katran kara gölgeler beliriyor önümde
Hasretin ötesinde sessizliğin sesi var
Nasır tutmuş vedalar dolaşıyor tenimde
Bu gece sessiz olun... Aşkın cenazesi var ...

12 Kasım 2018 5 şiiri var.
Beğenenler (6)
Yorumlar (2)