Aşkın Hüsranları

Usul usul y/aklaşıyordu kadınım sağımın tersine
Sanki şafağı sökmüş de,
Getirmiş aşkın hüsranlarını
Dalgalarında iz bırakmadan.

Geçitleri daralmış akıl yollarım,
Muhabbeti zor bir gardiyan misali
İzin vermiyor anlatmama.

Kahvaltısında sanki bir çay bardağı eksik.
Aşkıyla süslüyor masasını.
'U' dönüşü yasak diyor sevmek sanatında,
Ne dese haklı...

Masumiyet müzesinden sürgün edilen
İlk aşıklardık belki de,
Kitabımız yazılırdı anlatsak.
Sussak... Aşkımız büyürdü.
Bozulmasın dedik büyüsü...

En somut desteğimiz hayallerimizdi,
Belki de hazin yağmurlarla kefenli.
Bilhassa unutturmuyordu yağmur efendi
Göz çevremizdeki paslı izleri.

Şu sözlerini unutmamıştım oysa ki:
Niyet ettim Allah rızası için sevmeye!