Aşkın Oratoryosu

Bir baharın kıyısında, renk buluyor, ruh buluyor canda...


Küçücük bir ışık hûzmesi, kaburgalarımın arasından memelerime sızıyor.
Ucunda besliyorum aşkı...
Beyaz dudağında, damla damla...
Damlıyoruz işte!


Cüretkâr şehvet oyunlarında, göbeğimde bir evlat fokurduyor.
Kelepçeli nefsim, neslinin tohumlarında.


Gözlerim ırgat, tarlalarında...
Sür beni, tırmık tırmık...
Sür beni, kirpiklerimin kıskacında sürmeli bakışlarımla.


Birkaç bin yıllık hasretçe öp.
Öp! Sözlerimden.
Doğurduğum aşkça, sev beni.


Ruh kırılır beden içinde kalır.
Alçılarla sevişir kalemim.
Terine bandığım mürekkebim
Kabuk tutmaya korkan yaralarımdan, kokla!


Sürgününe uzandı ömrüm.
Kulak zarımı patlatan sessizliğinde, sar beni...


Hücrelerim sızlıyor.
Geometrik yatak oyunlarında, sobele genlerimi.


Unutma! Bunlar bir şairin dil yırtıkları
Tüylerinin örgüsüyle yamala.
Yamala, açık görüş sevdamızı.


Günahkârım, kapı eşiğinde.
Kursağımda zillerim çalıyor.


Kürek kemiğime binmiş kanatça
Dört yana açıyorum yalnızlığımı.


Sular üstünde uçuyorum...
Sızaklarımdan al beni, can köşene.
Üşüdüm...
Üşüt bizi sevgilim!


Kılıfsız sev yâr, yanan yanlarımızla.
'Beklerim, bekleriz bizi Gül'üm' de.


Yüzümü ayaz vurdu.
Bu şehrin girdabında dönüyor başım sevgilim...


Sev bizi, aşkı ürkütmeden
Sev sevgilim...
Koynumda nefesin.
Ah! kalbim neredesin?