Aşkın Ruhu Yandı...

akıtıyordu birer birer zehrini üstüme
hain sevgili
o kadar sahteymiş ki bakmalar yüzüme
nasılda kandım
-sahte ilgili-
hallerine
yanıp içim dışım
onun hasreti ile
dönmüşken çılgına
kokusunu alamaz oldum
bizim bahçenin
mis kokan fesleğenlerin bile
hayatımı karartı
perde kapandı oyun sahnesinde...

tesadüf bir anı bekledim yıllarca
nasır tuttu sevgim
bağrıma taş basa basa
haykırdım sevgimi
küçücük bir çocukmuşcasına
oyun bozan bir çocuğa
karışırmışcasına
saldırdım tüm geçmişimde ki
yanlışlıklara....

elveda demek zormuş
bunu öğrendim en sonunda
senin yokluğunda diyemediklerim oldu
hergün kendi kendime söylediklerim
intikam peşinde koşuyordum artık
aşk ruhu ağırdan yakan -kor-muş...