Asla Bilmeyecek ve Asla Sevmeyeceksin

biraz odun kokuyor hamur
biraz demli çay
Beydağı'n da bir sabah

dikdörtgen taşlı yollara
güneş benden önce düşüyor
kayıyor kauçuk umutlarım
ışıltılı bir kurşun
üstelik takviyeliyse
ben ne yapayım kardeş
sizler ölüm kusun

Beydağı'n da oturuyorum
kadın işçilerle erkek işçilerle
etrafım hastane kaynıyor
tüm sular serum
tüm aşklar hasta yatağında
Tentürdiyot, Mentol kokuyor

makamsız bir şiirde yolcu oluyorum
beyaz Hundai'nin arka koltuğunda bir kadın
Zabıta üniforması sıyrılmış geceden
bana mı öyle geliyor sevişirken
daha mı girişgen

Beydağı'n da bir sabah
teneke bir kaşıkla bakışım aynı
suskunluğumla dostum
ben ne yapayım kardeş
belinde cıvıl cıvıl bir toplu
dom domlar gerginse
ben ne yapayım kardeş
gösteriyorsan isyankar tavrını
dengeleyemiyorsan adalet kavramını

gri kargalar basıyor gök yüzünü
soğanlı kıymalı bir pide
ben seviyorum görüntüsünü

daha ilk lokmada köselevarisizim
daha ilk lokmada
kösele sever bir kadın
tıkkıdı tıkkıdı gülümsüyor
dirsek hizasında çocuğu
sonbahar bakışlarımda
gözlerimin önünde vururlup düşüyor

Beydağı'n da Ankara türküsü
Samanpazarında bir ölü
ve yutulmamış bir lokma
Konakların ortasında
içimde bir fırtına korkusu var
adını unuttum seni bulamama