Aslan Mehmedim
Kınalar yakılmıştı, narin eline,
Kefenin sarılmıştı, ince beline,
Bir somun ekmekle, savaş yerine,
Düşüyordun yollara, aslan Mehmedim.
Boyundan büyüktü, yivli mavzerin,
Pabucun delikti, başında fesin,
Bedenin yorgun su, alnında terin,
Siliyordun gözünü, aslan Mehmedim.
Cebinde gizliydi, oyalı yazma,
Yolların mayınlı, sakın ha basma,
Sıralı dağları, bir bir ardına,
Aşıyordun boyuna, aslan Mehmedim.
Siperler kazılı, teller çekilmiş,
Bölükler ayrılı, ismin okunmuş,
Akşam olanda bir hüzün, üstüne çökmüş,
Bekliyordun nöbetin, aslan Mehmedim.
Git gide yaklaşır, düşman .tleri,
Mevzide dualar, Kur’an sesleri,
Mermiler döverken, siperlerini,
Sabırla bekliyordun, aslan Mehmedim.
Boğazı sarmıştı, çelikten toplar,
Üzerine üzerine, yağdı bombalar,
Hücum emriyle, hep bir nidalar,
ALLAH ALLAH diye, koştun Mehmedim.
Düşman çoktu, kurşun sayılı,
Aldın nişanını, çattın kaşını,
Gavurun alnının, tam ortasını,
Çaktın mıh gibi, aslan Mehmedim.
Gün ışıyınca, sesler kesildi,
Şehitler, Gaziler yere serildi,
Oluk oluk kanlar, dere gibiydi,
Üzüldün, ürperdin, aslan Mehmedim.
Yaralı düşmana bile merhamet ettin,
Kurşunlar altında, sipere çektin,
Türk olmak neydi, o gün gösterdin,
Yüceldin dağ gibi, aslan Mehmedim.
Bulgur pilavı, hoşaf, azıcık aşın,
Paylaştın onu da, anzak düşmanın,
Bir mektup yolladın, hasan gardaşın,
Selamlar uçurdun, aslan Mehmedim.
Günlerce sürdü, mücadeleniz,
Tükendi erzaklar ve mermileriniz,
Süngü tak emriyle, can bedeniniz,
Siper ettin vatana, aslan Mehmedim.
Bozguna uğrattınsa da, düşman hattını,
Göğsünden aldın, kurşun yaranı,
Son nefesin verirken, Al Sancağını,
Tevhitle diktin sen, aslan Mehmedim.
Şehitlik haberin gitti köyüne,
Al yazma verildi, Hatça geline,
Gözyaşları düşse de, ocak evine,
Bir vatan bıraktın, aslan Mehmedim.
Üzülme, kanın gitmez boşuna,
Yine ölecekler var, bu vatanın uğruna,
Sen yerinde rahat uyu, daim huzurla,
Al sancağın asla, inmez Mehmedim.
Çanakkale şehitlerimizi saygı ve şükranla anıyorum. Rabbim bizlere daima; onların emanetlerini muhafaza etmeyi nasip eylesin…
