Aslolan Sen

Bir cinnet akşamı daha
Gece kollarında isyan emziriyor,
Hasrete doyuyor bünyem...

İçimde kopan fırtınalara hitaben
Taşar gözpınarlarımdan sana doğru anılar
Ve boğulan ben olurum...

Şehir uykudayken;
Pür dikkat dinlerim seni
Ahmakça da olsa başka neyleyim...

Cümlelerimin öznesi terk edeli beni
Yüklem ve nesnelere sarılıp,
Altı çizili tamlamalarda gösterilir oldum...

Kıralı kendi zincirlerimi
Ve firar edeli sana olan sevdam benden
Kabalık yer etti karakterimde
Sessizlik ve salt yalnızlık terbiye eder ancak beni...

Saatler seni gösterdiğinde zil çalıyor;
Gözlerimden tenime her bir parçam,
Bu bünye kurt gibi acıktı sana...
Yaşattığın ölüm orucu hak mı bana?

Suretini avuçluyorum var gücümle
Ve o avucu açmaya çekiniyorum
Seni orada bulamayacağımdan korkarak...

Şuurumda sapıtıyor arada,
Jilet keskinliğinde düşünceler sarıyor aklımı
Benimle olmak mı?
Yoksa!
Olmamak mı?
Diyorum senin için en doğru
Ve kana boğuluyorum...

Karşına geçip dile gelmeyenler,
Fotoğraf karşısında aşka gelip
Kâğıt üstünde can buluyor...

Çenem elime, elim kaleme vurdu çok konuştum
Hatta bakıyorum da somurttu yüzün
Peki susuyorum,
Geceye haykırıyorum isyanımı;

Silin beni sevdiğimin nemli kirpiklerinden...