Asma

Bir taşra mezarlığının yanındaki korudan dağılan sessizliğin kokusu
Rüzgar alabildiğine birikmiş uzun yaz günlerinde
Bahçemdeki masama uzanan asmada korku
Gün, dünden kalan sıkıntıyı devşirmiş bugüne

Yarına devleşecek
Görmezden geldiğim göğsümdeki yavru darlıklar, dargınlıklar
Dalgın baktığım anlarda
Aklımda kurmalı saat gibi kendini hatırlatacak
Gün, dünden kalan sıkıntıyı yarına da devşirecek

Ve bahçemdeki masama uzanan asma
Masayı devirip kendi dallarında intihar edecek