Astım Hayalini

Önceleri kırmızı bir düştün,
Sonra düşlerimden düştün..

Emzirirken vefasızlığın ayrılıkları
Yanı başında büyüttün kendi intiharını
Sonra kırmızı rengin değişti
Ve o gece astım hayalini
Boynun bükük,gözlerin açık gittin!

Sevdalılar olsa bile yanında;
Ne derlerse,düşünürlerse yanında
Artık kimsenin pembe hayallerine giremezsin
Ya da,bembeyaz bir gelinlikle rüyalara dalamazsın
Sadece dilde kalır sevda diye yaşadığın
Hayalini,ruhunu katamazsın!
Çünkü;
Astım o gece hayalini
Yanına çağıramayacak ve çalamayacak,
Kimsenin hayalini!

Yaşadık az da olsa birlikte
Sonra hayalini bırakıp gittin,
Sahi..ayrılık deniyordu değil mi?
Hayaline aşık olup,bedenine hasret kalmaya
Ben devam ettim hayalinle yaşamaya !

Avuçlarımdan kan damlardı,
Hayalini bile okşarken
Gözlerime düştüğünde özlemin;
Kan boşalırdı irislerimden
Kirlendim,kana boyandım
Ama;
Kirliyken sana hiç dokunmadım
Kirletmedim hayalini
Büyüttüğün ihtiharınla astım,bozmadan bekaretini!

Seviyorum deyişini hiç duymadım,
Ben hayaline hiç durmadan tekrarladım..
Kokunu unutalı çok oldu,
Çünkü;hayalin kokunu taşımıyordu..
Son aşkım ol dedim,
Ama hayalinden kulaklarına,
Oradan da kalbine erişemedim..

Kopya çekiyorum şimdi,
Güldüğümü gösteren resimlerden
Anıların en tatlı kısımlarını anımsıyorum
Anımsıyorum ki;
Bir mezar taşı ve birkaç kürek toprak niyetine
Hayalinin üzerini kapatıyorum!

DEMODERN.